Dagenlang hadden ze moeten wachten tot het weer in Engeland goed genoeg was om op te mogen stijgen en op donderdag 21 september was het eindelijk zo ver: de 1e Poolse Luchtlandings Brigade zou landen bij Arnhem. Twee dagen later dan gepland.
Op dinsdag 19 september waren volgens planning wel de jeeps en het anti-tankgeschut geland. De Polen landden daar midden in de gevechten tussen de Britse 4e Parachute Brigade en de Duitse troepen die het landingsgebied aanvielen.
Doordat de Duitsers de dropzone voor de Polen inmiddels veroverd hadden, moest er voor de parachutisten die op donderdag 21 september zouden springen een andere dropzone gevonden worden. Generaal Urquhart, die inmiddels via de radio in verbinding stond met de geallieerden bij Nijmegen, stelde voor dat de Polen zouden landen bij Driel. Via het voetveer zouden de Polen vervolgens de Britse perimeter kunnen bereiken om de Britse linies te versterken.
Generaal Stanislav Sosabowski, de bevelhebber van de Poolse luchtlandingstroepen, wilde eerst weten of de Britten nog wel de controle hadden over het noordelijke aanlegpunt bij de Westerbouwing. Toen hem verzekerd werd dat dit inderdaad het geval was, ging Sosabowski akkoord.
Terugkeer naar het vliegveld
Ook in de ochtend van donderdag 21 september was het weer op de vliegvelden in Engeland nog belabberd. Maar vanwege de slechte situatie in Oosterbeek werd besloten om de Poolse luchtlandingen hoe dan ook door te laten gaan. Later in de ochtend klaarde het weer in Engeland iets op en vertrokken 114 C47-transportvliegtuigen met aan boord meer dan 1.500 Poolse paratroopers.
Al snel na het opstijgen van de vliegtuigen besloot de Amerikaanse bevelhebber van de vliegtuigen om de vliegtuigen terug te roepen. Er was teveel bewolking. De vliegtuigen braken er ook op grote hoogte niet doorheen. Hij vond het risico te groot dat vliegtuigen daardoor op elkaar zouden botsen.
Door de weersomstandigheden kwam de order om terug te keren slechts bij een deel van de vliegtuigen aan. In totaal keerden 41 vliegtuigen terug, 73 vliegtuigen vlogen door naar Arnhem. Overigens zonder verder last te hebben van de bewolking. Ongelukken deden zich niet voor, al werd boven België één vliegtuig geraakt door luchtafweergeschut waardoor het genoodzaakt was naar Engeland terug te keren.
Rond 17.00 uur arriveerden de vliegtuigen bij Driel. Daar werden ze zwaar bestookt door het massaal aanwezige luchtafweergeschut dat de Duitsers inmiddels rond de Britse posities verzameld hadden. Vijf vliegtuigen werden neergehaald, maar alle paratroopers waren in staat om veilig te springen voor de vliegtuigen neerstortten. Ook het merendeel van de Amerikaanse vliegtuig-bemanningen wist te ontkomen.
Na de landing bleek dat er bij Driel 1.000 Polen waren geland. Dat was tweederde van de oorspronkelijke gevechtssterkte. Generaal Sosabowski was bezorgd over het ontbreken van het 1e Bataljon en de helft van het 3e Bataljon. Hij was bang dat de vliegtuigen waren neergeschoten. Sosabowski wist niet dat 41 vliegtuigen waren teruggekeerd.
In de buurt waar de Polen geland waren, waren maar weinig Duitsers. In totaal werden er negen Duitsers gevangen genomen, waarvan vijf deserteurs die zich in de hervormde kerk van Driel verstopt hadden. De Poolse para’s namen ook twee landgenoten gevangen. De Polen waren door de Duitsers gedwongen om in dienst te gaan bij het Duitse leger.
Triomftocht
Ondanks het zware afweergeschut, was de landing zonder grote problemen verlopen. Dat blijkt ook uit het verslag van luitenant Stefan Kaczamrek:
“Nadat we waren geland, werd duidelijk dat de hoofdmacht ongeveer anderhalve kilometer aan de andere kant van Driel terecht was gekomen. Onze groep verzamelde zich bij een boerderij, waar we onze eerste gevangene maakten. Het was een Duitser die slaperig uit zijn ogen keek.
Toen ik hem in het Duits vroeg waar de anderen waren, antwoordde hij dat die er allemaal vandoor waren gegaan. We moeten dwars door het dorp trekken om het verzamelpunt te bereiken en liepen in een enkele rij achter elkaar. Op die manier maakten we een echte triomftocht door Driel. De mensen stonden voor hun huizen, gooiden bloemen naar ons en zwaaiden met oranje lappen.”
Meteen nadat de para’s zich verzameld hadden, kwamen de Poolse brigade in actie. Lees verder:
Drielse veer in Duitse handen: geen makkelijke oversteek voor de Polen.
